آنچه نمی شد بگویم را اینجا نوشته ام و سرانجام خود را می دانم چرا که ...
هرکس روشنایی دهد عاقبتش "دار" است
سقف خانه را ببین اعدام دسته جمعی چراغ ها ...
نام مستعارم : مَردی به رنگ زمستان تاریخ میلادم : پنج شنبه 19 دی سال 1370 از جنوب ایران عزیز می نویسم ...
بابالجواد راه ورودی به قلب توست حاجت رواست هرکه از این راه میرود
دانشجوی رشته ی فناوری اطلاعات گروه خونی : +A
پروفـــــــایلم فعال است ... __________________________
وسوسه وبلاگ نویسی و زدن حرفهایی که گاهی سر دلم می ماند وادارم کردم یک بلاگ درست کنم و تویش حرافی کنم ! هر چند ذهن مردم این روزها بصورت شبانه روزی پای وسایل ارتباط جمعی مجازی سالاد می شود و مردم پای اینترنت و ملحقات آن سوء تغذیه فکری گرفته اند و کسی نیازی به حرافی بیشتر و دنیای مجازی هم نیازی به یک بلاگ بیشتر ندارد ... بخاطر همین مَردی به رنگ زمستان برای دل خودش خواهد نوشت ...
آری ، می نویسم برای نخواندن! احیانا اگر خواندی برای من هم بگو چه نوشته ام!
__________________________
شاید نبوده قدرت آنم که در سکوت احساس قلب کوچک خود را نهان کنم بگذار تا ترانه ی من رازگو شود بگذار آنچه را که نهفتم عیان شود __________________________
ربّنا و لاتُحَملّنا ما لا طاقَة لَنا به وَ أعفُ عَنّا وَ اغفِرلَنا و ارحَمنا أنتَ مولانا ...
پروردگارا بار تکلیفی فوق طاقت ما بر دوشمان مگذار و بیامرز و ببخش گناه ما را و بر ما رحمت فرما که تنها سلطان ما و یار و یاور ما توئی ...
خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار